Plan zajęć


START SEZONU uwaga w tym roku drugi koncert finałowy będzie koncertem otwarcia , odbędzie się
15 września w MCK w Bydgoszczy
Od 30 sierpnia – rozpoczynamy próby do koncertu
START NOWEGO SEZONU 2020/21,
20 września 2021 r./ propozycja grafiku pojawi się w połowie sierpnia
ROZPOCZYNAMY NABÓR do grup od podstaw !
wszystkie zajęcia odbywają się w budynku przy ul. Mazowieckiej 33
Wstępny ponieważ:
1. Odpowiednie grupy powstaną jeśli zgłoszą się chętni ( poniżej 6 osób trudno
3. Zajęcia w piątek pomyślane są, by stworzyć grupę mantonu .
4. Opis poziomów znajdziecie .
5. Tangos z wachlarzykami tańczymy na zmianę z recursos por fiesta.
NOWY GRAFIK ZAPISY czas start
Nowy grafik od 17 września
Grupy powstaną jeśli zbierze się odpowiednia liczba chętnych.
Opis poziomów znajduje się obok każdej grupy
Po weryfikacji zapisów grafik zostanie uaktualniony
Ilość miejsc w gr ograniczony ( grupy choreogr. max 10 osób , manton- 6 osób)
NOWY GRAFIK 2021/22 ( może ulec lekkiej modyfikacji) |
|
Poniedziałek |
|
9.00-10.30 |
ROMANCE– poziom średni , wymaga biegłość w podstawowych stepach , koordynacja step-ręce/ około 3 lat nauki |
19.00-20.30 |
Nowa grupa od podstaw- NOWY NABÓR |
Wtorek |
|
9.15-10.45 |
CARACOLES- poziom średni niższy, do muzyki El. Londro , wstęp no rytmów 12- kowych, około 2 lata nauki |
17.00-18.30 |
BAMBERAS– z mantonem i z kapeluszem)- zaawansowany |
18.30-19.30 |
Seraenata Espańola lub Zyrab– kastaniety zaawansowane |
19.30-20.30 |
Technika- stepy , obroty , marcajes , łączenia , przepływ ruchu –od 3 lat nauki w górę |
20.30-21.30 |
Bata poziom I kontynuacja
|
Środa |
|
17.00-18.30 |
TARANTO z bastonem i bez (Taranto bez bastonu dla tych którzy nie chcą bazstonu, z..bastonem dla ambitnych)- od około 5 lat nauki, wymagana dobra technika stepu i koordynacja |
18.30-20.00 |
TANGOS – choreografia z dwoma wachlarzykami plus zajęcia por fiesta z improwizacji, pracujemy dwutorowo na różnych typach tangosów ( Triana , Extemenos, Grana, de Malaga )- dla osób otwartych na kreację ruchu – od około 3 lat nauki w górę |
20.00-21.30 |
CARACOLES- poziom średni niższy, do muzyki El. Londro , wstęp no rytmów 12- kowych, około 2 lata nauki |
Czwartek |
|
15.30-16.30. |
Bata _ RUMBA z mantonem |
16.45- 18.15 |
RONDEŃAS- poziom zaawansowany |
18.15-19.15 |
Bata_ RUMBA Z fanveilem |
19.20-20.50 |
GUAJIRAS z fanveilem- poziom średni wysoki, wymagana umiejętność pracy ze zwykłym wachlarzem, obeznanie w rytmach 12- kowych, około 4 lata nauki w górę |
20.50-21.50 |
Kastaniety – średnie- Intermezzo do IV atu opery Carmen |
Piątek |
|
17.00-18.30 |
Impresja _ adagio ( tangos ) lub bolero flamenco-poziom średni, potrzebna podstawowa koordynacja i technika stepu |
18.30-19.30 |
Bata- bulerias z mantonem |
19.30-21.00 |
FANDANGOS- kontynuacja po roku nauki ( dla osób z grup tańczących rumbę) |
21.00-22.00 |
Zambra z mantonem- poziom średni dla osób z podstawami mantonu i osób tańczących dłużej chcących włączyć się w manton |
SOBOTA |
|
9.00-10.30 |
NOWA GRUPA OD PODSTAW- zapisy Zajęcia warsztatowe- współczesny ( 1 lub 2 razy w miesiącu) cante |
Taniec flamenco posiada swe korzenie w dawnych religijnych tańcach orientalnych. W dzisiejszej jego postaci dopatrzyć się można wielu elementów tańca hinduskiego, takich jak ruchy ramion, dłoni i palców, a także używanie nóg jako instrumentu perkusyjnego. Prawdopodobnie taniec ten pochodzi bezpośrednio od hinduskiego tańca katak[2].
Opowiada się tańcem historię i gestom nie przypisuje się konkretnych znaczeń. We flamenco ruchy ciała i gesty wyrażają pewne stany emocjonalne tancerza lub podkreślają znaczenie słów i charakteru melodii, która im towarzyszy.
Jest to taniec wykonywany solo, w duecie, grupowo lub składa się z kolejnych „solówek”, wykonywanych przez poszczególnych tancerzy.
Strój tancerzy – przeważnie czarny, granatowy lub ciemnobrązowy – to obcisłe spodnie, biała koszula, obcisła kamizelka, mała apaszka pod szyją, buty wzorowane na butach do jazdy konnej z wysokimi obcasami i charakterystyczny płaskodenny kapelusz. Kamizelka i kapelusz bywają wykorzystywane jako element choreografii.
Strój tancerek to przede wszystkim szeroka, kolorowa falbaniasta spódnica lub suknia (wykorzystywana w tańcu), falbaniasty gorset i kolorowa chusta, uzupełnieniem czasem bywa wachlarz, grzebień lub kwiat.
Muzyka wykonywana jest przede wszystkim na gitarze (choć zdarzają się przypadki użycia fletu, skrzypiec, wiolonczeli). Rytm wybiją zarówno tańczący jak i śpiewacy przez: uderzenia dłońmi (klaskanie), pstrykanie palcami, uderzenia otwartymi dłońmi o pudła, na których siedzą śpiewacy (tzw. cajón) i za pomocą kastanietów.
Z punktu widzenia charakteru wykonywanego śpiewu (muzyki) rozróżnia się następujące rodzaje flamenco:
- cante jondo (cante grande): siguiriyas, soleá, tientos
- cante intermedio: bulerías
- cante chico: alegrías, fandango, farruca, sevillana
-
Dawniej gitara flamenco była jedynie instrumentem towarzyszącym, ale na początku XX wieku zaczęła się powoli przekształcać w instrument solowy. Największym gitarzystą tamtego okresu był Ramón Montoya (1880–1949), który wprowadził elementy zapożyczone z gry na gitarze klasycznej. W latach 60. zadanie kontynuował Manolo Sanlucar.
Początki szerokiej popularności flamenco sięgają końca lat 60. XX wieku. Wśród wykonawców nowoczesnego flamenco najważniejszą postacią ostatnich lat był zmarły w 1992 roku Camarón de la Isla. Towarzyszył mu wybitny gitarzysta Paco de Lucía, oraz jego brat – Ramón de Algeciras (zm. 2009), a później inny wspaniały gitarzysta – Tomatito. Po nagraniu 10 płyt z Paco de Lucią Camarón rozpoczął karierę solową nagrywając w 1979 rewolucyjną płytę La Leyenda del tiempo, o której gazety pisały, że dla flamenco jest tym samym, czym dla muzyki pop Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band Beatlesów.
Jednym z pierwszych nowatorów, który odniósł sukces komercyjny był Paco de Lucia, a wkrótce dołączyli do niego Lole y Manuel oraz inni, którzy unowocześnili brzmienie flamenco i poszerzyli klasyczny repertuar o nowe pieśni. I tak, na przykład Enrique Morente i Juan Peña – o pseudonimie „El Lebrijano” – pierwsi współpracowali z grupami andaluzyjskimi z Maroka.
Kolejni muzycy wprowadzali często do swych nagrań elementy rocka, salsy, bluesa i jazzu (w ten sposób powstał ruch muzyczny nazywany „nuevo flamenco”). Narodziły się grupy: Ketama, Pata Negra, La Barbiera del Sur, Navajita Platea, sukcesy odnosiła wokalistka Niña Pastori. Zespół Pata Negra, prowadzony przez braci Raimundo i Rafaela Amadora, wydał w roku 1987 album Blues de la Frontera, który stał się wielkim wydarzeniem na hiszpańskim rynku muzycznym.
Ważnym krokiem w rozwoju „nuevo flamenco” było nagranie przez Paco Peñę w 1991 Misa Flamenca – mszy z udziałem pieśniarzy flamenco oraz chóru muzyki poważnej z Londynu.
Pod koniec lat 90. udany powrót na scenę mieli tacy artyści jak Enrique Morente i José Mercé. Morente wydał w roku 1996 z grupa rockową Lagartija Nick ciekawy album Omega, natomiast José Mercé wspólnie z Vincente Amigo wydali płytę Del Amanecer.
Mimo stałego unowocześniania flamenco, nadal zasadnicze znaczenie ma fakt przechodzenia tradycji flamenco z pokolenia na pokolenie. Jedna z najlepszych wykonawczyń „czystego” flamenco Fernanda de Utrera (1923–2006) oraz jej młodsza siostra Bernarda były wnuczkami legendarnego cygańskiejlgo pieśniarza „Pininiego”. Nawet członkowie zespołu Ketama wywodzą się z dwóch cygańskich klanów – Carmonas i Sotos. Na początku XXI wieku imponującą karierę zaczęła robić Estrella Morente (ur. 1980), córka śpiewaka flamenco Enrique Morente i tancerki Aurory Carbonell.