Plan zajęć
START SEZONU 5 września
START NOWEGO SEZONU 2022/23
ROZPOCZYNAMY NABÓR do grup od podstaw !
wszystkie zajęcia odbywają się w budynku przy ul. Mazowieckiej 33
Wstępny ponieważ:
1. Odpowiednie grupy powstaną jeśli zgłoszą się chętni ( poniżej 6 osób trudno
3. Zajęcia w piątek pomyślane są, by stworzyć grupę mantonu .
4. Opis poziomów znajdziecie w tabeli.
5. Cantińas tańczymy na zmianę z recursos por fiesta do bulerias de Cadiz.
Po weryfikacji zapisów grafik zostanie uaktualniony
Ilość miejsc w gr ograniczony ( grupy choreogr. max 10 osób , manton- 6 osób)
GRAFIK 2022/23 ( wersja wstępna)
W grupach mantonu ilość osób 6 |
|
PONIEDZIAŁEK |
|
9.00-10.30 |
cantińas z dużym wachlarzem, poziom średni wysoki, ok 4 lat nauki |
|
|
17.15-18.45 |
Nowa grupa |
19.00-20.30 |
Fandangos , po roku nauki ( LUB NOWA GR OD PODSTAW) |
|
|
|
|
WTOREK |
|
17.00-18.30 |
Siguyrias z elementami mantonu- poziom zaawansowany |
18.30-19.30 |
Kastaniety -danza estilizada- Fuego fatuo- zaawansowany |
19.30-20.30 |
Technika – stepy, obroty, marcajes , por fiesta- pozom średni i wyżej |
20.30-21.30 |
Bata I -kontynacja ( guajiras) |
|
|
|
|
ŚRODA |
|
15.00-16.00 |
|
17.00-18.30 |
Choreografia eksperymentalna, z wykorzystaniem stepu na krzesłach i różnego rodzaju ruchu i specyficznej koordynacji ( tangos de la Repompa Las Migas , lub Oriental Bas)- poziom średni wysoki /zaaw.
Lub gr od podstaw lub manton średni |
18.30-20.00 |
Cantińas z dużym wachlarzem ( Miguel Poveda) (lub ( fanveilem) + bulerias de Cadiz por fiesta – poziom średni wysoki ( 5 lat nauki) |
20.00-21.30 |
Guajiras z małym wachlarzykiem- poziom średni ok 3 lat nauki , obsługa wachlarza będzie nauczana od początku |
|
|
CZWARTEK |
|
13.00-14.00 |
Pilates |
15.30-16.30 |
Bata II- fantasia Aire de Soledad |
16.45-18.15 |
Tangos de Malaga- gr. zaawansowana |
18.15-19.15 |
Bata III fantasia Aire de Soledad |
19.25-20.55 |
Tientos lub peteneras – poziom średni wyższy kontynuacja ( min -5 lat nauki) |
21.00-22.00 |
Kastaniety – Danza estilizada- Variation on a theme of Bizet’s- poziom średni |
|
|
|
|
PIĄTEK |
|
17.00-18.30 |
Garrotin z kapeluszem – poziom średni |
18.30-19.30 |
Bata IV-fantasia Aire de Soledad |
19.30-21.00 |
Bulerias „Anda jaleo”- poziom średni niższy po 2 latach nauki l |
21.00-22.00 |
Malagueńas y abandolaos z mantonem – ( z doświadczeniem pracy z ,mantonem) |
|
|
SOBOTA |
|
9.00-10.30 |
Fandangos- kontynuacja po roku nauki ( 2 MIEJSCA) |
10.30-12.00 |
Nowa gr od podstaw nabór |
12.00 |
WSPÓŁCZESNY warsztaty raz w miesiącu |
|
Uwaga możliwa grupa mantonu od podstaw Sevillanas |
Taniec flamenco posiada swe korzenie w dawnych religijnych tańcach orientalnych. W dzisiejszej jego postaci dopatrzyć się można wielu elementów tańca hinduskiego, takich jak ruchy ramion, dłoni i palców, a także używanie nóg jako instrumentu perkusyjnego. Prawdopodobnie taniec ten pochodzi bezpośrednio od hinduskiego tańca katak[2].
Opowiada się tańcem historię i gestom nie przypisuje się konkretnych znaczeń. We flamenco ruchy ciała i gesty wyrażają pewne stany emocjonalne tancerza lub podkreślają znaczenie słów i charakteru melodii, która im towarzyszy.
Jest to taniec wykonywany solo, w duecie, grupowo lub składa się z kolejnych „solówek”, wykonywanych przez poszczególnych tancerzy.
Strój tancerzy – przeważnie czarny, granatowy lub ciemnobrązowy – to obcisłe spodnie, biała koszula, obcisła kamizelka, mała apaszka pod szyją, buty wzorowane na butach do jazdy konnej z wysokimi obcasami i charakterystyczny płaskodenny kapelusz. Kamizelka i kapelusz bywają wykorzystywane jako element choreografii.
Strój tancerek to przede wszystkim szeroka, kolorowa falbaniasta spódnica lub suknia (wykorzystywana w tańcu), falbaniasty gorset i kolorowa chusta, uzupełnieniem czasem bywa wachlarz, grzebień lub kwiat.
Muzyka wykonywana jest przede wszystkim na gitarze (choć zdarzają się przypadki użycia fletu, skrzypiec, wiolonczeli). Rytm wybiją zarówno tańczący jak i śpiewacy przez: uderzenia dłońmi (klaskanie), pstrykanie palcami, uderzenia otwartymi dłońmi o pudła, na których siedzą śpiewacy (tzw. cajón) i za pomocą kastanietów.
Z punktu widzenia charakteru wykonywanego śpiewu (muzyki) rozróżnia się następujące rodzaje flamenco:
- cante jondo (cante grande): siguiriyas, soleá, tientos
- cante intermedio: bulerías
- cante chico: alegrías, fandango, farruca, sevillana
-
Dawniej gitara flamenco była jedynie instrumentem towarzyszącym, ale na początku XX wieku zaczęła się powoli przekształcać w instrument solowy. Największym gitarzystą tamtego okresu był Ramón Montoya (1880–1949), który wprowadził elementy zapożyczone z gry na gitarze klasycznej. W latach 60. zadanie kontynuował Manolo Sanlucar.
Początki szerokiej popularności flamenco sięgają końca lat 60. XX wieku. Wśród wykonawców nowoczesnego flamenco najważniejszą postacią ostatnich lat był zmarły w 1992 roku Camarón de la Isla. Towarzyszył mu wybitny gitarzysta Paco de Lucía, oraz jego brat – Ramón de Algeciras (zm. 2009), a później inny wspaniały gitarzysta – Tomatito. Po nagraniu 10 płyt z Paco de Lucią Camarón rozpoczął karierę solową nagrywając w 1979 rewolucyjną płytę La Leyenda del tiempo, o której gazety pisały, że dla flamenco jest tym samym, czym dla muzyki pop Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band Beatlesów.
Jednym z pierwszych nowatorów, który odniósł sukces komercyjny był Paco de Lucia, a wkrótce dołączyli do niego Lole y Manuel oraz inni, którzy unowocześnili brzmienie flamenco i poszerzyli klasyczny repertuar o nowe pieśni. I tak, na przykład Enrique Morente i Juan Peña – o pseudonimie „El Lebrijano” – pierwsi współpracowali z grupami andaluzyjskimi z Maroka.
Kolejni muzycy wprowadzali często do swych nagrań elementy rocka, salsy, bluesa i jazzu (w ten sposób powstał ruch muzyczny nazywany „nuevo flamenco”). Narodziły się grupy: Ketama, Pata Negra, La Barbiera del Sur, Navajita Platea, sukcesy odnosiła wokalistka Niña Pastori. Zespół Pata Negra, prowadzony przez braci Raimundo i Rafaela Amadora, wydał w roku 1987 album Blues de la Frontera, który stał się wielkim wydarzeniem na hiszpańskim rynku muzycznym.
Ważnym krokiem w rozwoju „nuevo flamenco” było nagranie przez Paco Peñę w 1991 Misa Flamenca – mszy z udziałem pieśniarzy flamenco oraz chóru muzyki poważnej z Londynu.
Pod koniec lat 90. udany powrót na scenę mieli tacy artyści jak Enrique Morente i José Mercé. Morente wydał w roku 1996 z grupa rockową Lagartija Nick ciekawy album Omega, natomiast José Mercé wspólnie z Vincente Amigo wydali płytę Del Amanecer.
Mimo stałego unowocześniania flamenco, nadal zasadnicze znaczenie ma fakt przechodzenia tradycji flamenco z pokolenia na pokolenie. Jedna z najlepszych wykonawczyń „czystego” flamenco Fernanda de Utrera (1923–2006) oraz jej młodsza siostra Bernarda były wnuczkami legendarnego cygańskiejlgo pieśniarza „Pininiego”. Nawet członkowie zespołu Ketama wywodzą się z dwóch cygańskich klanów – Carmonas i Sotos. Na początku XXI wieku imponującą karierę zaczęła robić Estrella Morente (ur. 1980), córka śpiewaka flamenco Enrique Morente i tancerki Aurory Carbonell.